กระดูกพรุนคืออะไร ทำไมผู้สูงอายุควรระวัง

การล้มในผู้ป่วยสูงอายุเป็นเรื่องที่พึงระวัง ยิ่งอายุมากขึ้นก็มีโอกาสที่กระดูกจะหักได้มากขึ้น เนื่องจากผู้สูงอายุหรือผู้ที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปจะมีโอกาสเกิด “ภาวะกระดูกพรุน” ได้มากกว่าคนวัยอื่นๆ ควรเข้ารับการตรวจมวลกระดูกเพื่อให้ทราบว่า มวลกระดูกของเราอยู่ในระดับไหน จะได้ทำการรักษาและป้องกันได้อย่างทันท่วงที

โรคกระดูกพรุนคืออะไร

โรคกระดูกพรุน (Osteoporosis) คือโรคที่โครงสร้างความแข็งแรงของกระดูกลดลง ทำให้เกิดการหักได้ง่าย หากผู้สูงอายุเกิดอุบัติเหตุด้วยการล้ม จะส่งผลทำให้กระดูกหักได้

ตำแหน่งที่กระดูกมักจะหักหากเกิดการล้ม

1. กระดูกข้อมือ หากล้มแล้วเอามือยันพื้น 
2. กระดูกสันหลัง หากล้มแล้วก้นกระแทกพื้น
3. กระดูกหัวไหล่ หากล้มแล้วเอาไหล่ลงพื้น
4. กระดูกสะโพก หากล้มแล้วสะโพกกระแทกพื้น

บริเวณที่ควรระวัง: กระดูกสันหลังและกระดูกสะโพก เพราะจะมีโอกาสทุพพลภาพได้สูง และมีอาการปวดมากกว่า ทำให้ไม่อยากขยับร่างกาย ติดเตียงและทรุดลงตามลำดับ ซึ่งอาจรุนแรงจนถึงขั้นเสียชีวิตได้

วิธีรักษาโรคกระดูกพรุน

วิธีรักษาโรคกระดูกพรุน ก็คือการเสริมสร้างมวลกระดูกให้แข็งแรงขึ้น ทำได้โดยการรับประทานอาหารที่มีแคลเซียมให้เพียงพอต่อวัน แต่ละช่วงวัยปริมาณแคลเซียมที่ต้องการจะแตกต่างกันออกไป แต่โดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ 1,000 มิลลิกรัมต่อวัน

อาหารที่มีแคลเซียมสูง ได้แก่

• นม
• โยเกิร์ต
• ชีส
• เต้าหู้ขาว 
• ผักใบเขียว
• นมถั่วเหลือง
• ปลา กุ้ง ตัวเล็ก
• วิตามิน D

ผู้สูงอายุจะป้องกันการล้มอย่างไร

1. ตรวจสุขภาพเป็นประจำ ว่ามีปัจจัยเสี่ยงอะไรบ้าง เช่น โรคประจำตัวที่เกี่ยวกับการทรงตัว ตาฝ้าฟางมองไม่เห็น น้ำในหูไม่เท่ากัน หัวใจเต้นผิดจังหวะ โรคกระดูกข้อเข่าเสื่อม เป็นต้น
2. ปัจจัยสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะห้องนอนและห้องน้ำ สาเหตุมาจาก แสงสว่างที่ไม่เพียงพอ พื้นห้องน้ำลื่น และสิ่งกีดขวางทำให้เดินไม่สะดวก
3. ออกกำลังกาย เพิ่มความแข็งแรงและสมดุลของกล้ามเนื้อ
4. ยาที่ส่งผลต่อการทรงตัว เช่น ยาแก้เวียนหัวอาจทำให้มันหัวได้